رایحه طوبی

( یا زکریا إنّا نبشّرک بغلام اسمه یحیی لم نجعل له من قبل سمیّا )
«یحیی» که در اصل فعل مضارع از ریشه « ح ی ی » می‌باشد معنای «زنده می‌ماند» دارد؛ این نام می‌تواند علاوه بر حیات جاودانی که شهادت نصیب حضرت یحییکرده است، می‌تواند اشاره به حیات دنیایی او نیز داشته باشد. این مفهوم در برگیرنده زندگی مادی و معنوی، دنیوی و اخروی ایشان در پرتو ایمان و مقام نبوت و ارتباط با نور خداست.
با توجه به آیه فوق پیرامون بشارت ولادت حضرت یحیی به حضرت زکریا، نامگذاری «یحیی» از جانب خداوند صورت گرفته است و این نام در امت‌های پیشین بی‌سابقه بوده است.
(… أنّ الله یبشّرک بیحیی مصدقا بکلمه من الله و سیدا و حصورا و نبیّا من الصالحین )
با توجه به آیه فوق مفهوم نام حضرت یحیی در برگیرنده شأن و منزلت ایشان نسبت به حضرت مریم و فرزندش حضرت عیسی است. حضرت زکریا از خداوند فرزندی در خواست کرد که هم‌شأن حضرت مریم باشد. نام «یحیی» این مفهوم را در خود نهفته دارد و بیانگر این است که حضرت یحیی در تمامی‌امتیازها با حضرت مریم و  فرزندش حضرت عیسی هم شأن است.
نکته قابل توجه در نامگذاری حضرت یحیی این است که نامی‌که برای ایشان از سوی خداوند به عنوان نام گذارنده انتخاب شده است، در شخصیت کودک تأثیر دارد همچنین بیانگر این نکته نیز است که اسامی‌همه انسانها را خداوند تعیین می‌کند.