رایحه طوبی

قلب

با مطالعه و ژرف اندیشی‌ در آیه‌های ‌مبین قرآن مجید به خوبی ‌ظرافت هر چه تمام‌تر، اهمیت مسأله شیردهی‌ و نقش تغذیه ای ‌آن برای ‌نوزاد و شیرخوار روشن می‌گردد. با بررسی‌آیه های‌ شریف می‌توان به این حقیقت دست یافت که شیر مادر، بعنوان ماده الهی، نخستین و کامل ترین هدیه غذایی ‌از سوی‌خالق برای ‌نوازد است. شیر مایعی ‌حیاتی ‌بی‌نظیر و از نظر غذایی‌کامل و استثنایی‌است که متناسب با نیازهای‌مختلف شیرخوار دگرگونی ‌یافته و به آنها پاسخگوست.
با دقت در آیه 233 سوره بقره می‌توان فهمید که مردان نباید حق حضانت و نگهداری ‌مادران را با گرفتن کودکان در دوران شیرخوارگی ‌از آن‌ها پایمال کنند، که زیانش به فرزند رسد و مادران نباید از این حق شانه خالی‌کرده و به بهانه‌های ‌گوناگون از شیر دادن کودک خودداری‌ کرده یا پدر را از دیدار فرزندش محروم سازند و پدران و مادران را به رعایت حال کودکان شیر خوار تشویق می‌کند، زیرا نوزاد متعلق به هر دو می‌باشد. نه مطابق رسوم جاهلیت که فرزند را فقط متعلق به پدر می‌دانستند و برای ‌مادر هیچ سهمی ‌قائل نبودند.

نام و الفاظ، به تنهایی سبب سعادت و خوشبختی انسان نمی‌شوند اما می‌توانند زمینه ساز تأثیرات روحی و روانی بر انسان گردند. هر نامی‌که بر فرد گذارده می‌شود، با تکرار و انس هر روز و شب، آن معنا و نام در ذهن و روان تأثیر می‌کند و پیوند خاصی با آن ایجاد می‌شود که در سعادت، رستگاری و یا شقاوت و گمراهی فرد سهمی‌به سزا دارد.

شیرمادر را باید به عنوان مائده ‌الهی، ‌اولین هدیه غذایی ‌از سوی‌خالق برای ‌نوزاد دانست که خداوند امکانات تولید بهره وری‌آن را جزء ساختار وجودی‌ و خلقت مادر قرار داده است، به نحوی ‌که قبل از ولادت نوزاد، میزبان وی ‌را جهات مختلف جسمی‌ فیزیولوژیکی‌ و عاطفی‌ مجهز و علاقه‌مند به امر تغذیه و پذیرایی ‌از وی‌کرده است و از این جهت می‌بینیم که پستان مادر در امر تغذیه، مصونیت بخشی‌و رشد نوزاد، مثل جفت در زندگی ‌داخل رحمش نقش خود را تا دو سالگی‌ کودک می‌تواند به خوبی ‌ایفا کند. چون این غذای ‌از همه جهت کامل و بنیادین در تأثیر و حفظ سلامتی ‌زندگی‌شیرخوار تا پایان عمرش می‌تواند نقش‌بسیار مهم و ارزنده‌ای داشته و در شکل گیری ‌سرمایه‌های‌ واقعی‌حیات وی‌ که رشد سلول‌ها و تکامل بخش‌های‌مختلف سازمان مغزی‌ و عصبی ‌اوست به نحوه مطلوبی‌ سازنده و موثر باشد.
در نظریه تربیتی ‌اسلام، برخی‌جوانب تربیت از دوران تولد آغاز می‌شود و از مهم‌ترین جنبه‌های تربیت در این مرحله، شیردهی‌ و تربیت بهداشتی مثل تغذیه کامل بهداشتی ‌است، تغذیه کامل بهداشتی ‌در این مرحله همان شیردادن طبیعی ‌است. زیرا شیر مادر بیشتر از هر غذای ‌دیگری ‌با معده طفل سازگار است. شیر مادر تمام ویتامین های‌ مورد نیاز را دارد. علاوه بر این دارای ‌موادی ‌است که موجب مصون ماندن از بعضی ‌از امراض می‌شود.

در آیه 45 سوره آل عمران آمده است:
(… یا مریم إنّ الله یبشرک بکلمه منه اسمه المسیح عیسی بن مریم… )
تعبیر « اسمه مسیح. . . » بیانگر این است که نام حضرت عیسی از سوی خداوند تعیین شده است و این نام خود شرافتی برجسته و افتخار آفرین است. همچنین می‌توان دریافت که پیش از به دنیا آمدن و حتی قبل از تکوین هر نطفه ای خداوند از نام کودک آگاه است.